گلس گوشی موبایل، یکی از لوازم جانبی مهم و ضروری برای حفاظت از صفحه نمایش گوشی های هوشمند است. اما آیا میدانید که گلس های مختلف چه تفاوت هایی با هم دارند و چگونه میتوانید بهترین گلس را برای گوشی خود انتخاب کنید؟ در این مقاله، ما قصد داریم به شما در مورد گلس های مشترک، یعنی گلس هایی که برای چندین مدل از گوشی های هوشمند مناسب هستند، توضیح دهیم. ما به شما خواهیم گفت که گلس های مشترک چگونه ساخته میشوند، چه مزایا و معایبی دارند، چه مدل هایی از گوشی ها با هم گلس مشترک دارند و چگونه میتوانید گلس های مشابه را خریداری و نصب کنید. اگر شما هم میخواهید گوشی خود را با گلس مشترک محافظت کنید، این مقاله را از دست ندهید.
گلس های مشترک، گلس هایی هستند که برای چندین مدل از گوشی های هوشمند مناسب بوده و از صفحه نمایش آنها در برابر خط و خش، شکستگی و آسیب های دیگر محافظت میکنند. این گلس های مشابه مزایایی هم برای خریداران و هم برای فروشندگان دارند. خریداران میتوانند با آگاهی از مدل های مشابه، گلس مناسب برای گوشی خود را به راحتی پیدا کنید. فروشگاه گلس گارد مرجع تخصصی فروش و پخش گلس های مختلف برای گوشی های سامسونگ،آیفون، شیائومی، هواوی و غیره است. شما می توانید برای خرید عمده گلس به وبسایت www.glassguard.ir مراجعه کنید.
مختصات: ۳۴.۶۸° شمالی ۵۰.۰۲° شرقی
آشتیان | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | مرکزی |
شهرستان | آشتیان |
بخش | مرکزی |
نام(های) قدیمی | آتشدان، ابرشتیجان، براشتیجان، سیجان، استجان، اشتیجان |
مردم | |
جمعیت | ۸۳۲۴ تن (سال ۱۳۸۵) |
جغرافیای طبیعی | |
ارتفاع از سطح دریا | ۲۱۰۹ متر |
اطلاعات شهری | |
پیششماره تلفنی | ۰۸۶۳۷۲۲ |
|
شهرستان آشتیان یکی از شهرستانهای استان مرکزی در ایران است که در گذشته از توابع سرزمین تفرش (گبرش) از متعلقات عراق عجم بوده که آیین زرتشتی داشتهاند لذا نام این شهر تاریخی بنا به روایات تغییر یافته آتشدان است که در گذر تاریخ نام این مکان از آتشدان بر اثر روایدادهای مختلف به، ابرشتیجان، براشتیجان، سیجان، استجان، اشتیجان برگردانده شده است. در زمان سکونت گبریها در سرزمین پهناور گبرش (تفرش) قسمتی از این سرزمین به موبدان و آتشکدهها جهت عبادت اختصاص داده شده است که بنا به تفسیر (دهگان) لغت آشتیان معرف معبد و قربانگاه بوده و کلمه آشتیان مرکب از دو جزء ((یشت)) به معنی پرستش، قربانی، دعا و سرود مذهبی و((یان)) معرف مکان و جایگاه میباشد. این شهر در موقعیت جفرافیایی به طول ۳۴ و عرض ۵۵ قرار دارد. این شهرستان از شمال به تفرش و قم و از جنوب به اراک و محلات محدود گشته و ۱۳۴۸ کیلومتر مربع مساحت دارد که از این لحاظ کوچکترین شهرستان استان مرکزی است. شهرستان آشتیان دارای ۱ شهر، ۱ بخش و ۳ دهستان به مرکزیت آشتیان است.[۱]
اهالی شهر آشتیان فارسیزبان میباشند اما گویش آشتیانی که از گروه زبانهای ایران مرکزی است تا چند دهه پیش متداول بوده و امروزه به ندرت توسط کهنسالان بهکار میرود.[۳]این شهرستان در سال ۷۵ حدود ۲۱۳۳۴ نفر جمعیت داشته که ۲/۲۹ درصد آشتیان و مابقی در روستاها ساکن بودهاند. گویش آشتیانی قدیم تا حدود سال ۱۳۳۵(ه. ش) در محلات غربی آشتیان متداول بوده و تنها روستائیانی که بیش از ۴۰ سال داشتند بدان سخن میگفتند([۴]). نکته قابل تأمل درباره گویش آشتیان این است که در مدت زمانی کمتر از نیم قرن کاملاً به دست فراموشی سپرده شده است و تنها متن باقی مانده، نسخه اشعار میرزا محمد علی بلبل آشتیانی (شاعر قرن ۱۱ هجری) است. به هرحال گویش آشتیان از زبانهای مرکزی ایران به شمار میآید و باقی مانده زبانهای ایرانی پهلوی اشکانی (پارتی) است.
آشتیان از شهرهای تاریخی ایران است چنان که نام این شهر در کتاب تاریخ قم نوشتهحسن بن محمد بن حسن قمی نوشته شده در سال ۳۷۸ هجری قمری ابراشتجان یا اشتجان آمدهاست. مولف کتاب مختصرالبلدان آشتیان را ابرشتیجان نوشته و نقل کردهاند که براثر زلزله ابرشتیجان کاملا تخریب و بعد از آن آبادی مجددی بنا شده است و نام آن را به آشتیجان تغییر دادهاند و چون مردم حرف (ج) را درگویش محلی به صورت خیلی خفیف به کار میبردند با گذشت زمان این محل به نام آشتیان مشهور شده است. در تاریخ قم، آشتیان به صورتهای ا برشتیجان، براشتیجان، استجان، اشتیجان، سیجان آمده است و مرحوم دهگان در تاریخ اراک آورده است: ” ا بر به معنی فراز است و چون شهر جدید بر فراز ده مخروبه بنا شده ا بر آشتیجان نام نهادهاند. “ ولی برخی نویسندگان معاصر صورتهای مختلف را که در تاریخ قم آمده است منطبق بر آشتیان نمی دانند. آشتیان مرکب ازمصوت بلند، آ ، واژه ” یشتی “ و پسوند مکان ” ان “ است. یشتی واژهای است اوستایی از ماده کلمه یسنا به معنی ستایش و نیایش و پرستش و فدیه و قربانی کردن، وجود آتشکدههای متعدد در این منطقه که مهمترین آنها آتشکده وره بوده است نشانگر آنست که این شهر در گذشته پرستشگاه و جایگاه قربانی بوده است. ویژگیهای تاریخی آشتیان از جمله شهرهای بسیار کهن ایران است که در گذشته جزء "ماد سفلی" یا "ماد بزرگ" بوده است و آثار و دژهای فراوانی از دوران ماد در این منطقه به چشم میخورد. اسامی اماکن آن ریشه اوستایی و پهلوی دارند. این اسامی و نیز شمار زیاد قلاع گبری و وجود آتشکدهها در این منطقه، مانند آتشکدهِ "فردجان و فراهان" ارتباط واژه آشتیان را با دین زرتشتی قوی میسازد. این منطقه توسط "مالک بن عام اشعری" فتح و مردم آن به دین اسلام گرویدند. در کتب جغرافیایی پس از اسلام، این شهر جزء ولایت کوهستان یاجبال و یا عراق عجم آمده است. بنا به تفسیر دهگان این لغت (آشتیان) معرف معبد و قربانگاه است. ابن فقیه صاحب مختصرالبلدان رستاق ابرشتجان را با ۱۰ ده، از متعلقاتهمدان عنوان کرده و صاحب تاریخ قم آن را باشمول ۱۰ ده، از طموجهای قم برشمرده است.
شهر آشتیان در منطقهای سردسیر در حاشیه کوههای تفرش و مشرف به ارتفاعاتزاگرس از طرف غرب واقع گشته و به همین خاطر دارای آب و هوای نسبتاً سرد و کوهستانی در زمستان است و در تابستان ییلاق معتدل و مطبوعی برای گردشگران است. یکی از روستاهای آن به نام «آهو» بوده که ییلاق آشتیان میباشد.
آب آشامیدنی شهرستان آشتیان سالهای زیادی از مسائل مهم و بغرنج شهرستان آشتیان به حساب میآمد که در سالهای اخیر برطرف شد. علت عمده این مشکل ارتفاع زیاد آشتیان از سطح دریا(۲۱۲۰ متر) وپایین بودن سفرههای آب زیر زمینی میباشد که باعث دسترسی مشکل به این منابع آب میباشد.
شهرستان آشتیان یکی از شهرستانهای استان مرکزی است که با ۱۱۹۲ کیلومتر مربع مساحت، در شرق استان مرکزی واقع شده است و مرکز آن هم شهر آشتیان است که در مجموع ۹/۳٪ مساحت کل استان را در بر میگیرد. و در رتبه هشتم قرار دارد، این شهرستان دارای یک بخش، ۳ دهستان و ۳۷ روستا میباشد. اسامی آنها شامل: بخش مرکزی،دهستان گرکان, دهستان سیاوشان و دهستان مزرعه نو می باشد.
شهرستان آشتیان از غرب به شهرستان قم با آب و هوای نیمه بیابانی وکوهستانی محدود میشود علیرغم این متوسط بارندگی منطقه حدود ۲۵۰ میلیمتر میباشد ولی به علت شرایط خاص توپوگرافی این شهرستان و قرار گرفتن در حاشیه فلات داخل کشور و تبخیر شدید و مشکل کم آبی، یکی از مسائل مهم این شهرستان چه در زمینه مصرف اب شرب و چه در زمینه کشاورزی میباشد به طوری که آبادانی چندانی چه در زمینه کشاورزی مشهود، نمیباشد شهرستان آشتیان در حوزه بسته کویر میقان قرار دارد که هیچگونه رودخانه دائمی در آن جریان ندارد و رودخانههای این حوزه به تبعیت از شرایط اقلیمی تنها در فصل زمستان دارای آب میباشد و رودخانه آشتیان که از شمال آشتیان ازارتفاعات کوه و کلاء به ارتفاع ۳هزار متر سرچشمه میگیرد پس از گذشتن از شهر آشتیان در دشت پایین دست، شهر پخش میشود و در فصل تابستان آب آن کاهش مییابد حداکثر دمای آن ۳۴ و حداقل دمای منطقه ۹ درجه است تعداد روزهای یخبندان ۹۵ روز میانگین سالیانه بارندگی ۲۵۰ میلیمتر است، آشتیان به علت ارتفاع نسبتا" زیاد (۱۷۹۱ بالاتر از سطح دریا) دارای زمستانهای سرد و تابستانهای معتدل ودلپذیر میباشد و از ارتفاعات معروف این شهرستان کوه رفاقاسم کش، بین آشتیان و تفرش قابل ذکر است. این شهرستان از لحاظ تپوگرافی در دامنه ارتفاعات کوههای مرکز استان واقع شده و از جنوب به دشت فراهان و کویر میقان منتهی میشود. از ارتفاعات معروف آن کوه رفا قاسم کش، میراب و دومیل رامی توان نام برد. به طوری که میانگین دما در زمستان صفر و در تابستان ۶/۲۲ درجه سانتی گراد گزارش شده است. دمای میانگین سالانه نیز برابر با ۹/۱۰ درجه سانتی گراد.
شهرستان آشتیان حدودا" در شرق استان مرکزی واقع شده و جمعیتی بالغ بر ۲۲ هزار نفر را درخود جای داده است طبق آمار سال ۷۵. طبق تقسیمات کشوری شهرستان آشتیان دارای یک نقطه شهری به نام آشتیان یک بخش مرکزی سه دهستان و۱۰۱ آبادی تشکیل شده است.
کانیهای فلزی موجود در شهرستان آشتیان: معدن سرب و روی راونج، معدن سرب شمال خاوری، مانی سازی سرب آشتیان و معادن آهن، منگنز و مس. کانیهای غیر فلزی موجود در شهرستان آشتیان نمک، گچ، خاک رس، باریت، ماسه، سنگ آهن، تراورتن. از محصولات کشاورزی این منطقه میتوان به گردو، بادام، انگور، توت، سیب، گندم، نان فتیر و.... اشاره کرد. محصولی که به سبب آن آشتیان معروف شدهاست صابون سنتی این شهر است که کماکان به همان نحو تولید میگردد.
در منطقه بررسی شده شهر آشتیان و روستاهای گرگان و بهارستان دارای موقعیت کوهپایهای و بافت قدیمی روستای کردیجان در دامنه کوه و نقاطی چون محسن آباد تشکیل شده است.
آشتیان با ارتفاع ۲۱۰۰ متری یکی از مرتفع ترین نقاط شهری استان بوده و معروفترین رشته کوههای آن رشته کوههای گرکان و هزار خانی ومرتفع ترین قلل آن کوه کلا به ارتفاع ۳۰۸۶ متر و قلل میراب گرکان ورف قاسم کشه میباشند.
مهمترین منابع آب منطقه رودخانه فصلی آشتیان آهو و چند رودخانه فصلی دیگر به همراه تعداد محدودی چشمه سار میباشد. همچنین منابع زیرزمینی این منطقه شامل تعداد قابل ملاحظهای رشته قنات و چاههای عمیق ونیمه عمیق میباشد. جریانهای عمده باد: باد قم که از شرق میوزد و باد موسوم به باد همدان که در فصل سرما از طرف غرب به شرق میوزد جریانهای عمده باد در منطقه میباشد.
گونههای غالب پوشش گیاهی منطقه عبارتند از: ورک، آویشن، جارو وحشی، گون، چرخک، اسپند، نعنا، پونه، تنگس، آبشان و اسپرس.
پوشش جانوری شهرستان آشتیام متشکل از حیواناتی چون: گرگ، شغال، خرگوش، گنجشک، مار، بلدرچین، کلاغ سیاه، کبوتر، کبک و سار و پرندگان مهاجر گاهی در ارتفاعات حیواناتی نظیر کفتاروآهو نیز دیده شدهاند
دو راه آسفالت به ترتیب زیر از شهر آشتیان منشعب میشود:
این منطقه مردا ن نامور زیادی درعرصه علم ودین و سیاست وهنر درخود پرورش داده است که به تعدادی از مشاهیر آنها اشاره میشود.
این شهر جزو قدیمیترین شهرهای ایران میباشد که از تاریخ کهنی بهره میبرد و در زمان پیش از اسلام نیز منطقه معمور وآبادی بودهاست. ولی متاسفانه به دلیل بی توجهی مردم ومسئولین وقت بسیاری از بناهای قدیمی این شهر شامل ۱۵ آتشکده و۷ قلعه آبانبارهای قدیمی سردرهای منقش و زیبا حمامی معروف به حمام آقا در طول سالیان مختلف ویران شدند تا تنها از آن همه تاریخ فقط نامی در کتابها موجود باشد.
حدود ۲۱ حجر که شامل: آسیابهای جفتی (ساخت قبل از قاجاریه)، خرابه، میرزا حسن، میرزا یوسف، صادق بیک، مهربان، اسدآباد، میرزا مهدی، کربلایی عابدین، علی جان، مشهدی تقی، میرزا، چاله، میان باغات، سینه زرد، لنجرود، زاغه، اگر، مستوفی، آدینه و سر بوده است.
آب انبار امین نظاره(۱۲۷۶)، آب انبار میرزا رضا، آب انبار نرگسک، آب انبار لاقه (کریم بیک)، آب انبار میرزا باقر (در محله لاقه ۱۲۴۳)و پل آسیاب جفتی(۱۳۱۷)
آقا شیخ عباس قاضی، میرزا بزرگ، شیخ محمدحسین، سید علیاصغر، ملا اسماعیل (ادا)، میرزا آقا جان، ملاشرف (زن)، ملا سارا خاتون (زن)، میرزا عبدالله، ملا محمد، ملا علی اکبر (کشمشک)، ملا غلامعلی (سالم)، ملا احد علی، ملا بلقیس (زن)، ملا عابدین و رقیه خانم (زن) بودهاند. دبستان خاقانی اولین پایگاه فرهنگ و آموزش نوین در آشتیان،[۵]که در سال ۱۳۰۶ بناگردید
محلات معروف این شهر عبارتند از: صادق بیک، مازری، باغچه حلاری، اقازیارت، محنت آباد، باقرآباد، بازار، دشت، گلشن، حسنآباد، شهرک سجادیه، شهرک جوادیه، لاقه وکله پشته میباشد.
Ashtian آشتيان | |
---|---|
city | |
Ashtian
|
|
Coordinates: 34°31′19″N 50°00′22″ECoordinates: 34°31′19″N 50°00′22″E | |
Country | Iran |
Province | Markazi |
County | Ashtian |
Bakhsh | Central |
Population (2006) | |
• Total | 8,324 |
Time zone | IRST (UTC+3:30) |
• Summer (DST) | IRDT (UTC+4:30) |
Ashtian (Persian: آشتيان, also Romanized as Āshtīān and Ashtīyan)[1] is a city in and the capital of Ashtian County, Markazi Province, Iran. At the 2006 census, its population was 8,324, in 2,597 families.[2]
Ashtian lies in a fertile agricultural district, watered by surface streams andqanats. The region is a famous one for carpet-weaving. Among its historical monuments is the remains of a fortress and a Safavid era caravanserai. Several learned men and religious figures have stemmed from Ashtian. Abbas Eqbāl Ashtiani (عباس اقبال آشتیانی), a celebrated Iranian literary figure, and Abdolkarim Gharib, founder of geological research in Iran, were born in Ashtian. Father of Dr Mohammad Gharib, founder of modern Paediatrics in Iran, was also a native of Ashtian.
The people of Ashtian speak a peculiar Persian dialect known as Ashtiani. They follow the Shia branch of Islam.